Jeszcze nie zdążyły wyschnąć łzy opłakujących śmierć Jezusa, gdy budzi się nieśmiały promyk nadziei w sercach uczniów, słuchających słów niewiast powracających od pustego grobu Pana. Zwiastunki Dobrej Nowiny zapewniają, że widziały aniołów, którzy mówili- „nie ma Go tu, zmartwychwstał...jak zapowiedział”.

            My daliśmy wiarę tym słowom, a składając świadectwo o Zmartwychwstałym, tak przeżywajmy nasze życie, aby zapłonęła ta nadzieja w niejednym ludzkim sercu, by osuszyły się łzy w oczach ludzi smutnych, cierpiących, samotnych, wzgardzonych, chorych, zapomnianych i umierających.

            W Roku Kapłańskim nie bójmy się pokochać Miłości Zmartwychwstałego, nie bójmy się Nią żyć na co dzień, nie lękajmy się o Nią walczyć i o Nią prosić.

            Zapatrzeni z Maryją w pusty grób Jezusa, spoglądając na święty całun, tuląc się do Jej Serca, bądźmy ludźmi mocnej miłości i niezachwianej nadziei, opartej na mocnym fundamencie, na Chrystusie, który zwyciężył dla nas śmierć  i grzech.

Spoglądając na Najświętsze rany Boskiego Zbawiciela, bądźmy wdzięczni za tę Ofiarę i Nieskończoną Miłość, którą lepiej rozumiemy w blasku Zmartwychwstania.

            Ucząc się od Sług Bożych, kandydatów do chwały świętości, Jana Pawła II, Bpa Wilhelma Pluty i Ks. Jerzego Popiełuszki, zawsze zapatrzonych w Chrystusa i Niepokalaną, postępujmy za dobrymi nauczycielami wiary ku zbawieniu, ku świętości i zmartwychwstaniu.

            Niech radość Wielkanocna napełnia nasze serca Pokojem i Miłością, a także mobilizuje nas do podjęcia trudu dawania świadectwa o Zmartwychwstałym Panu i czyni nas gorliwymi apostołami Prawdy.

            Błogosławionych Świąt Paschalnych i obfitości łask od Zmartwychwstałego.

Polecam Was wszystkich w modlitwie i błogosławię mocą Chrystusowego Kapłaństwa.

                                                Wesołego Alleluja.

                                    Ksiądz Kustosz Waldemar Sołtysiak

Wielkanoc, A.D. 2010-04-04. Grodowiec